Kontrakt menadżerski osoby z niepełnosprawnością a wsakźniki zatrudnienia

Dodatkowe uprawnienia pracownicze związane z posiadanym statusem osoby niepełnosprawnej, o których mowa w art. 15-20 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 100 ze zm.). przysługują wyłącznie pracownikom. Z uwagi na to, że ustawa o rehabilitacji nie zawiera odrębnej definicji pracownika, zgodnie z art. 66 ust. 1 ustawy o rehabilitacji, należy się odwołać do ogólnej definicji pracownika zawartej w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 ze zm.). W art. 2 Kodeksu pracy zostały wyczerpująco wyliczone wszystkie podstawy zatrudnienia pracowników, a zatem pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.

Jeżeli chodzi natomiast o korzystanie ze środków ZFRON to zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia MPiPS z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 100 ze zm.) pomoc indywidualną, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 11, przyznaje się na wniosek:

1. osób niepełnosprawnych:
   a) zatrudnionych w zakładzie na podstawie stosunku pracy lub umowy o pracę nakładczą, w tym przebywających na urlopach bezpłatnych oraz urlopach wychowawczych,
   b) będących uczniami odbywającymi praktyczną naukę zawodu w tym zakładzie,
   c) niepracujących byłych pracowników tego zakładu, z zastrzeżeniem § 7;
2. rodziców lub prawych opiekunów dzieci, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 11 lit. g.

Pracodawca, który zatrudnia osoby niepełnosprawne i ubiega się o miesięczne dofinansowanie wynagrodzeń tych osób, zobowiązany jest wykazać w każdym złożonym wniosku stan zatrudnienia pracowników ogółem i pracowników niepełnosprawnych. Stan zatrudnia wykazywany we wniosku Wn-D pracodawca ustala w dwóch celach:

• w pozycji 37 i 38 w celu sprawdzenia, czy zatrudnia 25 lub więcej etatów, a jeżeli tak, czy osiąga sześcioprocentowy (6%) wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych;
• w pozycji 39 i 41 w celu ustalenia efektu zachęty metodą ilościową.

Konieczność wykazywania tych danych dwukrotnie we wniosku Wn-D wynika z różnych sposobów ich ustalania. W pierwszym przypadku — wskaźnik 6% — stany zatrudnienia ustalane są w oparciu o przepisy krajowe, natomiast w drugim przypadku — efekt zachęty — stany zatrudnienia ustalane są w oparciu o przepisy wspólnotowe.
W pozycji 37 „Ogółem” i 38 „Osoby niepełnosprawne” do liczby pracowników, nie należy wliczać osób niepełnosprawnych przebywających na urlopach bezpłatnych oraz osób pełnosprawnych zatrudnionych:

• na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego;
• przebywających na urlopie rodzicielskim;
• przebywających na urlopach wychowawczych;
• nieświadczących pracy w związku z odbywaniem służby wojskowej oraz służby zasadniczej;
• będących uczestnikami Ochotniczych Hufców Pracy;
• nieświadczących pracy w związku z uzyskaniem świadczenia rehabilitacyjnego;
• przebywających na urlopach bezpłatnych, których obowiązek udzielania określają inne przepisy.

Do zatrudnienia zarówno osób sprawnych, jak i osób niepełnosprawnych, które składają się na zatrudnienie ogółem (pozycja 37 we wniosku Wn-D) bądź osób niepełnosprawnych (pozycja 38 we wniosku Wn-D), pracodawca wlicza wyłącznie osoby, które pracują u niego na podstawie umowy o pracę, spółdzielczej umowy o pracę, powołania, wyboru lub mianowania. Pracodawca, który prowadzi zakład pracy chronionej do stanu zatrudnienia w pozycji 37 „Ogółem” i 38 „Osoby niepełnosprawne” zalicza także osoby niepełnosprawne wykonujące pracę nakładczą, jeżeli ich wynagrodzenie zostało ustalone co najmniej w wysokości:

• najniższego wynagrodzenia — w stosunku do wykonawców, dla których praca nakładcza stanowi jedyne źródło utrzymania,
• połowy najniższego wynagrodzenia — w stosunku do pozostałych wykonawców.

Wymiar czasu pracy zatrudnionych, o których mowa powyżej, ustala się jako iloraz wysokości ustalonego wynagrodzenia i najniższego wynagrodzenia.

Z kolei w pozycjach 39 i 41 wniosku Wn-D wykazuje się przeciętny miesięczny stan zatrudnienia i 1/12 sumy przeciętnych miesięcznych stanów zatrudnienia, ustalonych w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy, zgodnie z art. 2 pkt 32 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu oraz art. 3 i 5 załącznika nr 1 do tego rozporządzenia. Oznacza to konieczność obliczania bieżących i średniorocznych stanów zatrudnienia wykazywanych w pozycjach 39 i 41 wniosku Wn-D z uwzględnieniem podmiotów powiązanych.

Do stanów zatrudnienia ustalanych w pozycjach 39 i 41 we wniosku Wn-D należy wliczyć:

• pracowników;
• osoby pracujące dla przedsiębiorstwa, podlegające mu i uważane za pracowników na mocy prawa krajowego;
• właścicieli-kierowników;
• partnerów prowadzących regularną działalność w przedsiębiorstwie i czerpiących z niego korzyści finansowe.

Nie oznacza to jednak, że na wszystkie osoby, które wykazujemy w poz. 39 i 41 przysługuje nam dofinansowanie z PFRON. Pojęcie personelu, które występuje w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 651/2014, jest pojęciem szerszym niż pojęcie pracownik i tak przykładowo osoba na kontrakcie menadżerskim zostanie uwzględniona w poz. 39 i 41, ale już w poz. 37 i 38 nie. Nie będzie przysługiwało dofinansowanie do jej wynagrodzenia, a także nie będzie mogła korzystać z ZFRON czy dodatkowych uprawnień pracowniczych oraz nie będzie wliczana do stanów zatrudnienia ustalanych w oparciu o przepisy krajowe w celu ustalenia wskaźnika warunkującego prawo do dofinansowań, prawo do korzystania z niektórych zwolnień podatkowych, legitymowania się statusem zpchr czy udzielania ulg we wpłatach na PFRON.

****Na podstawie odpowiedzi udzielonej dla ****